Ze pakt mij bij de hand
Ik voel mij warm en vreemd
De werkelijkheid is wat zij neemt
Ze leidt mij naar een nog niet ontdekt land
Ik heb spijt door haar
Ik hou van haar
Ik wil weg door haar
Ik blijf door haar
Zij is eindeloos
Zij raakt mij aan
Zintuigen voelen als een immens symfonie
Mijn gedachten vormen totale anarchie
Ik ben op de donkere kant van de maan
Ik doe mijn ogen dicht
Zij laat mij een nieuwe wereld zien
Eindeloos
Zij laat mij ademloos
Tijd is als een zandloper die nooit stopt
Het is mijn hart die klopt
Eindeloos
De werkelijkheid glipt weg
Alleen in gedachten
Voor altijd met haar
Eindeloos
Ze is heel speciaal voor je (geweest), dat haal je echt wel uit dit gedicht.
Mooi geschreven!
Fantastisch gedicht Dank je wel. gr. elise