Die avond voelde hij zich niet goed
en ging een wandeling maken en
lees wat hij dacht:
De zon ging onder,
boven het grijsblauwe fort
hingen de wolken
zo rood als bloed
gelijkend vlammende tongen.
Het kwam mij voor alsof
de hele natuur aan het
schreeuwen was als een
oorverdovend geluid en
ik werd bijna hoorndol.
~*~
Schilderij ‘De Schreeuw’ van
Edvard Munch (1863~1944).
Wat een prachtige beschrijving van dit schilderij, Corry.
Mooie woorden, fantastisch gedaan!
Liefs Rebelle
Wat een mooi compliment van jou Rebelle, dank je wel!
Hartelijk liefs van Corry.*
Corry…
dank je voor je schreeuw…
ja..Munch deed het voor en wij
moeten schreeuwen voor we tenondergaan
aan de CO2 uitstoot en de stikstofvergiftiging…
ja we schreeuwen het voort…
liefs en dank..wil
Inderdaad schreeuwde het landschap en alles om Munch heen en op het schilderij te zien schreeuwde hij zelf ook!
Ja, gelukkig wordt er al druk gewerkt aan de opwarming van het klimaat omdat tegen te gaan en wat jij zo goed onder woorden brengt. Ook zijn velen bezig om de plastic soep op te ruimen etc, maar het is twee voor twaalf en had allemaal al veel eerder moeten gebeuren. Hartelijk bedankt Wil voor jouw goede onderbouwde reactie! Hartelijk liefs van Corry.*
Nog even een aanvullende reactie Wil. In mijn bedankje aan jou schreef ‘Het is ‘twee voor twaalf’ uiteraard bedoelde ik ‘vijf voor twaalf’. Ik was zeker even in de war met de naam van het mooie en leerzame programma op de televisie, gepresenteerd door Astrid Joosten?