(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Aan het laden...

Hoofdstuk 2

Nadat we mijn spullen voor kamp hebben gepakt gaan we in de auto zitten om naar mijn vriendin Marit te rijden.
Zij traint ook bij de club en zij is de enige échte vriendin die ik tot nu heb gemaakt. Marit zegt bezorgd dat ze geen zaklamp meeheeft. “Ik heb er wel een”, zeg ik op het moment dat mijn ouders buitenstaan. Ik had er een in mijn tas gedaan op het moment dat mam even niet keek. We gaan naar een plek die ik niet ken en als ik geen zaklamp in het bos heb dan val ik letterlijks over alles heen. Op het moment dat mijn moeder in de auto komt zitten klikt mijn boertje Bram natuurlijk weer tegen mijn moeder.
“Mama, Louisa heeft stiekem een zaklamp ingepakt”, zegt hij met een zoet stemmetje. Ik krijg de neiging om hem een klap te verkopen. Bram is een monster: verwent en het engeltje van mijn moeder. Natuurlijk zit ik door hem weer in de problemen!
Dat rotjoch! Mam geeft mij de preek weer en dan haalt ze mijn zaklamp uit de tas.  ‘Nou, dat is weer een goed begin van kamp’, denk ik. Het is drie kwartier rijden, maar het is gezellig met Marit.
Op het moment dat we aankomen, heb ik er kei veel zin in.
Het is een scouting-gebouw. Het is niet heel groot, maar er is een voetbalveldje en een groot grasveld ook zit er een bos in de buurt, want ik ruik de naaldbomen. Opeens denk ik aan wat Marit
in de auto gezegd had: “Vorig jaar moesten we ochtendgymnastiek doen.”  Ik had gelachen en had gezegd: “Yay…”, ondertussen ik probeerde het sarcasme van mijn stem te laten druipen.

‘Waarom voelt dit als de enige kans om erbij te horen?’, vraag ik af. Ik heb een onderbuik gevoel over komende dagen. Ik denk na. Is het een positief of negatief gevoel? Met een knoop in mijn buik loop ik door en voel ik het grind onder mijn schoenen bewegen.