zie mij als die ene tandeloze tijdmachine
vertragend in de zon staren naar ‘n bij
knagen op ’n kiertje in de werkelijkheid
om te schrijven met ’n levensbrede hand
zie mij als ‘n kraker van besloten loze verzen
om ze bewoonbaar te maken voor derden
zonder ayatollige bouwvoorschriften, door
ze over de kaders van voorvaders te liften
zie mij als ’n schone punker zonder hanenkam
[in beginsel juist ’n aantrekkelijke witte man]
die alle veilige thuisjes onder handen neemt
maar ook zichzelf en de eigenheid bevreemdt
zie mij als ’n Jezus zwevend over ’t leugenweb
en andere deugden tot zonden verwoordend
in ’n moordend boltempo over hordes stotend
zonder horten of gebonden manus scribo
[schrijvers’ handen!]
zie mij als ’n fragmentatiebom
de uitkomst van de laatste optiesom
om de gedichte wereld te openen
vanuit ’n realiteitsprivilege-zegen
ps.
classica potest manere, sed non
rejicis novissimum in antecessum
- De tandeloze tijd is een romancyclus van de Nederlandse schrijver A.F.Th. van der Heijden. Het thema is ‘leven in de breedte’ ; het vertragen van de tijd door het moment te verbreden in de herinnering.
- https://www.volkskrant.nl/boeken/historicus-christine-rosen-authentieke-ervaringen-zullen-uitsterven~b777ae86/; De authentieke beleving dreigt te verdwijnen, zo betoogt historicus Christine Rosen in The Extinction of Experience. Wat gaat daarmee verloren (spoiler: onder meer het handschrift, geduld en avontuurlijkheid), en zijn er manieren om dat nog te voorkomen?
- ne
- ‘classica potest manere, sed non rejicis novissimum in antecessum’, klassiekers mogen blijven, maar wijs het nieuwe niet op voorhand af.