(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Aan het laden...

Paradise Regain’d, ‘de herwonnen redelijkheid’ (boek 1) (0-85)

(vertaling/bewerking door R.E.N.S.)

vroeger sprak hij in de schaduw boven ’t veld

door de lichtzinnigheid van één vrouw gedwongen, spreekt nu

de herwonnen redelijkheid onder de wolkjes aan de lucht

door de venijnige dubbelzinnigheid van één vrouw uiterst doorleefd

door alle afwijzing heen, en de afwijzer verwezen [5]

met al haar bedrog, ongecensureerd weggestuurd

en ’n thuis gecreëerd in ‘t troostende bachtal

de vriend, die met hem na zijn dood verder reisde

uit de schaduw, haar aantrekkingskracht

bevreemdende verleidelijkheid, maar daar liet [10]

intrigeer, door ‘t woord, de onbegrepen zoon van Zeus

[alsof hij bestaat], maar spreken zal hij

en op handen en voeten de universa overschrijden

met vliegende overtuiging onverkort vertellen over waarheid

zonder heldendom, in volle openbaarheid [15]

en niet opgeschreven voor de vele volgers

maar ook niet zo beroerd om achterwege te laten

omdat Maximus met ‘n vraag was

uitdagender dan ‘t rennen over bergen, gekomen

hocus focus, en de voldoening van denkwerk volgend [20]

aan ieder die verloren is: de zin zal stromen

over de wegen, de aderen van de grijze massa

van de Helikon ‘t kind van Leto gebracht

door de rivier, rolde als rots

tot de kom, ongenoemd, hij de geslotene [25]

uitschreeuwen, mythisch voorgeprogrammeerd, ’n verslag leggen

voor ’n vervulling, en worden vervolmaakt

aan hem de hermetische taak, dit boek

zijn openingszet plaatsen, de rivier stroomt

langs de kom komend, spiegelend in de wolf [30]

de vriend bezoekt, onderwijl schelt de zanger

vanonder de oogstmaan en ontroert de zoon

die aan de laurier dacht, nog altijd kreupelend

langs de rivier, voor dit gezelschap gewoon

’t zal niet voor ’t laatst zijn, en met ’n mythologische stem [35]

zwartgeblakerd verzwolgen door de muziek, opgestaan, om hem

alsnog hoogopgevend schijnend, na de voorbereidingsjaren

vol overtuiging, en met gevoel en liefde

spreken op zijn plek, niet de luwte, maar ’t volste woud

en de volgers dansen tot alle godenfiguren verschijnen [40]

over gesponnen draden van ‘t memorabele weefgetouw verspreid

ook giftige kruipers, en daaromtrent

met normen van ambachtelijkheid en echtheid dwepend

de versleten gevoelsverbeelders en uitgerijmde Heidelbergers negeert hij

want hij spreekt waarlijk over liefde [45]

dit gaat over die betovering, op vlucht naar Thessalië

de gevreesde ruimte, volgers weten wel

alle lichtjaren, als mensenlevens verbonden waren

in donkere materie zouden zij verwezen, zijn zij verweesd

geradbraakt door ongrond verslonden [50]

vanaf ’t punt dat Pythios en zijn verbindende Rebekka

de redelijkheid zagen sterven, verdeeld door die nimf, maar misschien

is lustige dorst die ontstaat op ongekozen vluchtige wegen

op afstand en tijd uitstellend verzwegen voor Rebekka

haar klucht, onder de kwade spreuken van Peneus [55]

vergroei, als dendrochronologische verdichting

de galerij die benauwt en vicieuze redevoeringen, te laat komen

voor de geringe fase eindigt, dan toch

de markttuinstad van de brand geconfisqueerd

alhoewel dat ondoenlijk is, want in zijn hert [60]

uitgebrand is ’n manier om hun tijd

als gegeven te weer te geven, hun knechting en hun vergaan

in dat wrede fort gebouwd op haat en wroeging

waar ’t ware verdronk in zijn mond, haar vruchten

verwoestender dan vuur, volmaakt in doelmatigheid [65]

haar overname tot onthecht leven overbleef zonder reden

en hij vergat de gaven die hij had en verstilde, kwijnend

elk rijm, iedere melodie en schildering zou verdwijnen

waarden van waarde, waardigst, volwaardigst zijn voelen

volgens hem ‘t hoogst haalbare, nastrevenswaardigst [70]

’t herstel, zijn voltrokken ontsnapping, wat bovenal

motiveert, en in de doordachte daad

inspireert de weg te vervolgen, de volgers bekend te maken

ingelogd om ’t in levende lijve waar te nemen, beter nog

om hem de twijfelende leider te laten zijn, in leegte [75]

zo kwam hij onder ogen gekropen

gesloopt door waarachtigheid, voor

de verklaring die verschuldigd blijft, omdat hij was

en vanaf dat moment zijn stem gehoord, dicht gelezen

taal verstaan door ’t leven, draaien om de oren [80]

uit de stilte, ’t zwarte buiten ’t lichte

de neurale flitsen ontbreken, ’t bloed stroomde wel

de geknechte wolf losmaken, ’t blaast op

en door de schaduw raast de rebelse zanger

aan de reizende Pythios voorbij, de vergankelijkheid [85]

[…]