Alle ramen van het verzorgingshuis kijken uit op een prachtige boom.
Sommige bejaarden hebben hun stoel zo neergezet met uitkijk op de eikenboom.
Bij het ontbijt worden de prachtigste verhalen verteld.
Mensen vinden het fijn om hier oud te worden.
Elke week is er een uitstapje naar de eik.
De winter vraagt om aandacht, gezamenlijk worden er vetbolletjes in gehangen.
Lente, de vogels zingen hun hoogste lied in de top.
Wakker door het gezang van de vogels, dat wil toch iedereen.
Wanneer de eerste bladeren verschijnen, hoe klein ook.
Niets ontgaat de mensen op leeftijd.
Hoeveel verschillende vogels er te bewonderen zijn.
Niet te vergeten de koppeltjes die gevormd worden.
Sommigen hebben schriften vol met zeven jaargangen.
Hartje zomer, een voorleesmiddag onder de boom.
Vele ouderen zitten op hun rollator genietend van het voorgelezen sprookje.
Ze zitten heerlijk in de schaduw en luisteren aandachtig.
Een zacht briesje brengen de bladeren tot leven, de eikenboom ademt rust.
De herfst breekt aan, de mooiste herfstbladeren worden meegenomen voor ’thuis’.
Bij het uitvallen worden de vogelnestjes geteld.
Soms wel drie nestjes in één jaar of soms wordt er een jaartje overgeslagen.
De zachte winter in november.
In de late middag horen we alleen maar de zaagmachine.
Alles wordt netjes opgeruimd.
Een kapvergunning is zo gegeven.
Oh nee! Wat treurig!
Wat kan een boom toch veel plezier, en verdriet brengen..
Mooi geschreven!
AnnekeSchrijft,
Bedankt voor je leuke reactie.