(1 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier
Laden...Als er een lijn zou zijn ook nog ingevuld door een kleur. Voel ik na deze dagen vooral een gevoel van genieten. De rust daarvoor ingegeven door buiten te zijn en ver buiten mijn kaders. Een moment onrustig door alleen door een bos te lopen hoog op een berg. Geen uitzicht benomen door de bomen die daar staan op hun plek en nergens anders voor terug deinzen en hun doel zo hoog mogelijk te worden om neerbuigend naar de anderen het licht te benemen. Het maakte me nietig op een serene manier en laat me gedachten dwalen naar plekken waar ik al mocht zijn. Of in ieder geval in gedachten mocht reizen. Door de stilte omdat er geen zuchtje wind te bekennen is en zo ook geen ritselende boomtoppen. De fellen kleuren in allerlei groentinten miste nog de dauw die zo mooi kan zijn bij het verraad op het aftellen van de zomerdagen. Daar in een stukje niemandsland of in ieder geval even mijn stukje land. Zonder elke vorm van coördinaten kan ik de woorden plaatsen en rangschikken en de meeste verschuilen gevoelens van intens genieten en verlangen. Mijn ademhaling gaat als vanzelf sneller en voel mijn hart in mijn oren met een versneld ritme. Het omarmt me en verblindt me met beelden uit gedachtes die al zo vaak zijn ingedaald. Vreemdeling die te pas en te onpas naar binnenwandelt en bij het open van mijn ogen deze zeker niet zou mis staan tegen een boom. En me alleen maar zou aankijken. Me ogen neerslaan zou een nieuw beeld opwerpen en dit plaatje bevalt me. Wil blijven kijken en zijn ademhaling zien versnellen naar een level dat ik zijn kreunen kan horen. Er spreekt verlangen uit heel zijn lichaamstaal en lijkt moeite te hebben om zijn benen te vertrouwen op iets van stevigheid. Mijn ogen neerslaan zou een nieuw beeld geven. Ze worden langzaam naar beneden getrokken om te kijken wat het met hem doet. Wil hem aanraken en hem een comfortabel positie geven. Aanrakingen zouden me van het voelen weghouden. Naar een level waar ik niet wil zijn. Wil bij hem zijn en blijven kijken hoe hij daar staat tussen alle groentinten nog mooier als zijn torso onder de dauw zou zitten. Het verraad naar. Zijn huid klam en een kreunende ademhaling hoorbaar. Hij brengt me naar een hoogtepunt daar op de berg in het stukje niemandsland waar mijn gedachten beelden worden.