Nu moest hij ermee voor de draad komen. Hij schoof heen en weer op zijn stoel.
‘Ik heb iets gedaan waar ik spijt van heb, waarvoor ik u mijn excuus wil aanbieden,’ bracht hij uit. ‘Iets ergs, ik heb uw naam bezoedeld. De hele school is ervan in rep en roer.’
Ze keek hem ongelovig aan. ‘Mijn naam? Hoe bedoel je? Niks van gemerkt, ik ben vanmorgen nog op school geweest om wat spulletjes op de halen. Wat heb je dan gedaan?’
‘Een mailtje – op de computer dus – daar heb ik een plaatje mee verstuurd van een Amerikaanse kunstenaar, een afbeelding van een blote vrouw. En van de kunstenaar zelf. Haar achterste wordt getoond, ‘Ilona’s Asshole’ is de titel van die foto of dat kunstwerk. Ik heb beweerd dat die foto genomen was van u en van mij. Je kon geen gezichten zien, het kon dus iedereen wezen, maar die titel…’
‘Ilona’ Asshole?’ lachte ze.
‘Ja. Dat obscene en voor u beledigende bericht met plaatje, en ook andere e-mails, zijn de hele school rondgegaan, ze zijn ook terecht gekomen bij de rector. Ik weet niet wie dat gedaan heeft. Ik zal er wel voor van school gestuurd worden.’
Ze schudde glimlachend haar hoofd. ‘Nou, zo erg kan dat toch niet wezen, dat zijn toch van die schooljongensstreken… was jij dat niet een paar jaar geleden die op het bordje van Grimm naast zijn deur de titel rector vakkundig veranderde in het woord rectum?
‘Nee, dat was Otto. In de tweede. Ik stond erbij toen hij het deed, we waren dus beiden schuldig. Maar die foto van die blote vrouw die ik op het internet had gevonden…’
‘Ach jongen, je maakt je druk om niets. Denk je nu werkelijk dat je me daarmee voor schut hebt gezet? De billen van een of andere onbekende vrouw…’
‘Van Cicciolina, een beroemde pornoster die toevallig ook de voornaam Ilona heeft. Zij was destijds getrouwd met de kunstenaar Jeff Koons… Maar dat is niet alles, die man is ook op het plaatje te zien, nou ja, een stukje van hem… ‘
‘Die billen waar iedereen op school verlekkerd naar zitten te kijken – ook Grimm en mijn collega’s – , eh…weet men dat dat mijn echte billen niet zijn maar zo maar wat billen? Van een andere Ilona?’
‘Iedereen begrijpt dat ik dat beeld van het internet heb geplukt.’
‘Nou dan, waar maak je druk om? Doe ik toch ook niet. Ik zit daar niet mee, hoor. Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd. Als dat nou werkelijk alles is.’
Ze zweeg even en roerde in haar kopje. Hoe kon hij haar duidelijk maken dat het eigenlijk om veel meer ging. Dat het omhooggerichte geslacht van die man te zien was onder die vrouwenbillen, dat die bij haar naar binnen ging… en dat hij in dat bewuste mailtje beweerd had dat dat lichaamsdeel van hem was en het ontvangende lichaam dat van zijn docente… Hoe moest hij dat ter sprake brengen? Hij zocht naar de juiste woorden. Telkens als hij die op het puntje van zijn tong had liggen slikte hij ze weer in.
‘En ook al zouden ze mijn derrière zien, daar is niks mis mee hoor, ik ben best trots op m’n kont. Die mag er wezen. Ik heb een klein, stevig achterwerk, niet zo’n Rubenskont, niet van die vlezige Maagdenburgse bollen, niet twee van die slappe flabbedebabskies, van die deinende schommelbillen die je bij sommige vrouwen ziet, nee, mijn strakke ronde kontje, daarvan zeg ik honi soit qui mal y pense.’
Ze draafde door, vreesde hij. Zo had hij haar op school nog nooit meegemaakt. Hier was ze heel anders. Niet de koele Mevrouw Van Neerijnen die hij gewend was. Ze was zo druk, gejaagd, ze liet hem niet uitspreken.
‘Wil je nog iets eten?’ vroeg ze. ‘Broodje? Nog een koffie. Deze keer betaal ik’. Ze was al opgestaan om het te halen. ‘Je zag er zo-even zo pips uit, eet je wel goed in je eentje thuis? Krijg je wel genoeg nachtrust, of zit je de halve nacht naar plaatjes te kijken op het internet? Niet doen hoor, is niet goed voor je. Je moet goed voor jezelf zorgen.’
Ze keek op haar horloge en wierp een bezorgde blik door het raam naar buiten.