(1 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Eens verzekerde je me: daar wil ik voorgoed rusten; op die velden, onder die oude eik. En zo strooiden we jouw zilverwitte as daar in langvervlogen tijd uit. Er is geen grafsteen waarop je zo dierbare naam staat ingebeiteld; waarop we bloemen zouden kunnen leggen; waarop een lichtje zou kunnen branden. Moedertje, je rust; je rust voorgoed aan de Karel Boddenweg en als ik je rustplaats passeer bedenk ik hoezeer we elkaar liefhadden en vertrouwden, hoe je naam ingebeiteld is in mijn ziel en geest, hart en gemoed