(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

De chronische, masturberende schildpad. 

Het is een prachtige zonnige dag op een van de Galapagoseilanden. Op een prachtig open grasveld onder een diepblauwe hemel dat naadloos overloopt in een diepblauwe oceaan, is een kreunend geluid te horen dat alle bewoners wakker maakt op een warme, vochtige ochtend. ‘Ahh, aahhh, aaah, oeee, aahh, aah, aah, aaaaaaaaaahhhhh!’ kreunt de schildpad. Een gitzwarte raaf komt elegant aangevlogen op het erotische gekreun. De raaf treft een uitgestrekte, zwetende en voldane schildpad aan. ‘Alweer,’ zegt de raaf. ‘Heb je een chronische aandoening, schildpad? Ik ben hier pas een week en ik heb je al 300 keer zien masturberen! Fascinerend!’ De uitgeputte schildpad draait zich langzaam om. ‘Ik hoorde iets in de bosjes daar. Ik dacht dat er een roofdier was. En als ik bang word, ga ik masturberen om de spanning te verlichten. Het probleem is dat ik overal bang voor ben! Het is een vloek! Mijn penis doet pijn. Ik kan niet eens normaal plassen! Ik heb overal schaafwonden!’ Help mij, Raaf! Help mij van deze vloek af! Schreeuwt de Schildpad in wanhoop. Oké, oké, rustig aan, zegt de Raaf kalmerend. Gelukkig heb ik ervaring met het analyseren van psychologische aandoeningen. De Raaf grinnikt en zegt: ‘Ik had eens een patiënt die zijn eigen uitwerpsels dwangmatig in de vorm van een bal voorwaarts duwde. Na één sessie liet ik hem inzien dat het voorwaarts duwen van uitwerpselen symbolisch staat voor zijn eigen idee, zijn idee dat zijn leven nutteloos is in dit bestaan. Want wat is nou meer nutteloos dan je eigen fecale materie voorwaarts te duwen?

‘Dus meneer de Schildpad, zullen wij diep in jouw psyche gaan graven om te achterhalen waarom masturberen jouw spanningen verlicht? Wanneer heb jij een correlatie gelegd tussen zelfbevrediging en het verlichten van spanning?’ ‘Nou, zegt de Schildpad onzeker, misschien heeft het te maken met mijn moeder. Ze is een neurotische, extreem gespannen vrouw. Ze is erg overheersend en manipulatief. Ik kan me herinneren dat ik vroeger een heel blij, vrolijk schildpadje was. Ik speelde graag met iedereen. Met vosjes, muizen en zelfs met vleermuisjes uit de buurt. En zo aardig vonden ze mij allemaal, ik denk er nog steeds graag aan terug. Maar van mijn moeder moest ik altijd stipt op tijd thuis zijn. Ook wantrouwde ze al mijn vriendjes. Regelmatig schreeuwde ze naar mijn buurtvriendjes als ik een klein schrammetje had. Want dat dacht ze dat zij dat gedaan hadden. Mijn moeder maakte ook al mijn keuzes. Want als ik een eigen keuze maakte, was die keuze nooit goed. En dan werd ik gekleineerd. Dus op een gegeven moment liet ik alles bepalen door mijn moeder. Doordat mijn leven door mijn moeder werd bepaald, bouwde ik elke dag spanning op. In alles wat ik wilde ondernemen, zat in gedachte mijn moeder kritiek te leveren.’ ‘Nee, zoon, dat kan je beter niet doen. Nee, zoon, dit kan je beter doen. Mijn leven veranderde langzaam van een blije, vrolijke schildpad die altijd op avontuur was, in een bange, schuwe, neurotische en eenzame schildpad.’ “Wat een tragedie,” zuchtte de Raaf. ‘Het verklaart waarom je voor alles bang bent. En wat was de katalysator voor je dwangmatig masturberende aandoening?’

‘Nou, dat was de dag dat ik mezelf voor het eerst bevredigde. Van mijn moeder moest ik naar de buurvrouw om sla vragen. Ze woonde een veld verderop. Onderweg kwam ik oude vrienden tegen. De Vos en de Muis. Ik probeerde hen te ontwijken, zoals ik normaal doe, want ik weet nooit wat ik tegen hen moet zeggen. Alleen deze keer lukte dat niet. Muis en Vos vroegen of ik mee wilde gaan naar het Meer waar iedereen die dag zou zijn. Er was namelijk een feestje, maar zelfs als ik zou willen, laat Moeder me toch niet daarheen gaan. Na een kort, ongemakkelijk gesprek ging ik verder met mijn taak om naar de buurvrouw te gaan. Toen ik bijna aankwam, zag ik de buurvrouw van achteren en voelde ik iets wat ik nooit had gevoeld. ‘Oké, het was een oude schildpad, maar desalniettemin werd ik er seksueel opgewonden van. En tijdens mijn zelfbevrediging voelde ik de spanning van me afglijden. Het was een heerlijk gevoel. Ik voelde me zo gespannen door het gesprek met Vos en Muis en mijn reis naar de buurvrouw, en door masturbatie voelde ik de spanning wegglijden!’ ‘Wat aan het gesprek en de reis maakte jou zo gespannen?’ vraagt de Raaf. ‘Nou meneer de Raaf, de Muis en Vos kenden mij van een tijd dat ik vrolijk en blij was. Nu zien ze een trieste, zielige, depressieve schildpad. Hun zien is een herinnering aan een tijd dat ik gelukkig was en tegelijkertijd een herinnering aan mijn falen in het leven. Elk antwoord dat uit mijn mond kwam was ongemakkelijk en raar. Muis en Vos moesten geschrokken zijn van mijn sociaal onbekwame uitstraling.’

‘Mmm, dat was dus het moment dat jouw conditie geboren was,’ zegt de Raaf, zich bedenkend. ‘Een traumatische ervaring met jouw eigen verwoestende zelfbeeld, met een moment later jouw seksuele verlichting, met daarin nog resten verweven van de traumatische ervaring.’ ‘Schildpad, wil je weten wat ik denk?’ De Schildpad zegt met grote ogen en vol enthousiasme: ‘Ja!’

‘Nou, ik denk dat jij een diepe haat hebt voor je moeder. Wat heel begrijpelijk is. Ze ligt aan de basis van jouw diepe psychologische schade. Ik ben dan ook van mening dat als jij je moeder confronteert met al haar gedrag ten opzichte van jou, je jezelf langzaam bevrijdt van haar invloeden. Het gaat niet in één keer, het zal een lang proces zijn, maar je zult zien dat je verandert in de oude vrolijke blije schildpad! En als je spanning voelt, ga dan bij jezelf na waar het vandaan komt en probeer op een andere manier je spanning te verlichten.’ ‘Ik haat mijn moeder wel erg,’ zegt de schildpad bedenkelijk, en ze is altijd de drijfveer geweest van al mijn problemen in mijn leven. Het voelt goed om met u gesproken te hebben, Raaf.’ ‘Ik zal moeder confronteren. En ik zie in dat de spanning er mag zijn en dat ik dan beter kan praten of zwemmen dan masturberen.’ ‘Dat heb je heel goed gezien, Schildpad,’ zegt de Raaf. ‘Chronische masturbatie is geen antwoord op jouw problemen. ‘Wat gaat u nu doen, meneer de Raaf?’ zegt de Schildpad trots. ‘Ik ga naar waar ik nodig ben, er is altijd ergens een psychisch beschadigd dier dat mijn hulp nodig heeft.’ De raaf vliegt weg. Schildpad kijkt met grote ogen en zegt zachtjes; ’dankjewel, meneer Raaf’. Ga, ga! De volgende hulpeloze ziel wacht op uw redding.’

The end.