(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Ik zie het nog staan op de zak. “De extra voedzame Lunux, paardenbix, hoort er zo bij…!” Van de vorige bewoner. Er zitten spullen in de zak. En er staat nog een bromfiets. Had Kolinda (23), nog niet in de schuur gekeken, sinds ze de trotse bewoner werd van Houtrib 72. Ik ga de bromfiets starten. En ja hoor hij doet het. Even kijken of er in de stad wat is te doen. Het stadspark. Er is een wedstrijd gaande onder boeren, met toevallig dezelfde voertuigen, als die ik rijd. Ik schrijf me in. Om 12 uur is de wedstrijd.

Het is druk bij de finish, die ik naar verwachting als eerste bereik en zo win ik de wedstrijd, die mij warempel een volgende zak paardenbix oplevert. Niet van Lunux maar vers van de boer. Helaas kan ik daar niks mee. Ik koos voor de 25 euro; het alternatief. Van het geld kocht ik een 4 zakjes paardenkoppen. Snoepjes. Ik kijk op het zakje. Nog een slogan. Snoepen als geroepen! Ik rijd naar huis, maar onderweg sta ik zonder benzine. Er komt een paard en wagen voorbij. Ik ken de boer nog van de wedstrijd. “Mag ik met u een eindje op rijden.” Het mocht en de bromfiets kon er bij.

Eenmaal thuis bij Kolinda, was ik ernstig moe van de enerverende dinsdag die het was. Ik klaagde bij ‘Kolinda” en zij had nog een stripje van een opwekkend middel. “Kolende.” Weer een slagzin: “een paardenmiddel.” Hm, lekker.