Ja therapeut. Je ziet elkaar als robot, met de binnenkant in verbeelding, snufferent naar eigen body aan de andere kant van de binnenkant, wat inderdaad de buitenkant behelst. Moge er nog mensen zijn na belediging van een derwaard kanaliserend roestfiguur, daar-gelaten, hoor. Hoor zingen kunnen de robots ook, is gewoon fluiten. Robots, een vriendelijke aanschijn, maar waren het niet. Het schuimpje groende op, de fiets was de robot, dus was puberair. Robotontdekking, vandaar die paddestoelspelling. Wie hebben we daar, het is maar een gebakken schuimpje, omgekeerd vista ontdekt, constaterende Eblimiam lichaamstrajecten. Het betrof een scheepje, een heerlijke waterstroom, voor iemand die iets moest bezuren. Die zijn daarna in Embliniam geweest. Ja, therapeutje…. “therapeutje?”….. en menselijke roesten. Questie van terugschroeven terugschroeven. Binair er uitdraaien en je kop er goed bij houden. Oja, therapeut; nu zijn er van ons genezen… Met de binnenkant in verbeelding, als zeer bestaande functie aan de binnenkant van de mens. Bedankt.
Melden