Iedereen heeft dat, tot op welke hoogte. Je kan zeggen dat iedereen dat heeft als de levensphase wordt beperkt door een beter levensinhoud. Met terugwerkende kracht want “hee, zoiets is in me….!” Waarmee je zelf een opstekertje aanbied, als het krijgt aangeboden van een lekkere zoete lange vinger, in de trant van ja die lust ik ook. Niet tot levensphase behorende behoren laarzenpracht, met speelspelkracht. Niet van “hee daar zat nog iets van dat van in”. Leef zonder zwambroek! Ja….leef.'” Je wordt gewoon ouder, je herkent dingen. Je ontdekt minder. BwoooooH; een zee van tijd. En daar hoort niet die ontdekking van de phasentjens bij, dat is gewoon te oud worden. En zee van tijd, zie mij hier zitten achter de tiepmachine met een zee van tijd in een spelbewuste denkmodus. Op het strand desnoods, kijken de naar de einder door twee handvaten van mijn fiets. “Ik rijd door mul zand!!
in de piste van een circus, ik lach me gek. Lekker rul. “Wat?!….Omsauzen!!!”
Een andere einder in zicht…., ja karren maar!