(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier
Laden...“Een beetje kunstenaar hoort toch tenminste zes jaar in de bajes te hebben gezeten, anders is hij to taal niet geloofwaardig!”
Fred van der Wal: “Schei nou toch uit, zeg!.. Doe me een lol, zeg, ben je nou helemaal een van de pot gerukte zoet zure augurk met uitjes, gotverdegotverdomme! Vertel mijn wat!..Sodemieter toch gauw op naar je misjpogem! Ben je nou helemaal een beetje betoeterd met je indiskrete vragen? Lul met vingers! Wat denk je nou eigenlijk wel met wie je te maken hebt…? Nou moet je toch echt niet veel langer zitten zuigen, simmen, sakkeren en zeiken, hoor, want anders gaat de beuk er in… Ik heb niet voor niets de zwarte band full contact karate, jiu jitsu en judo behaald en bokslessen van de ex-kampioen L. v. H. uit Leeuwarden gehad! Die neemt alleen jongens met mentaliteit aan, geen mietjes die schoolmees ter op een lagere school willen worden of gevoelige, gristullukke nep- en namaak artiestjes, die elke penseelstreek per soonlijk van uit de hemel krijgen gedikteerd door de Heere Heere, zoals die Groninger Henk Helmantel over zich zelf beweert, die uit de klei getrokken artistieke voederbiet! Ik ben dan ook vierkant voor zinloos ge weld en heb me een stoot spierkracht in mijn mussels waar een bescheten bleke boekhouder, gepensioneer de Groninger tekenleraar of gris tulluk hoofdonderwijzer uit Drenthe kots misselijk van wordt! Ze figureren op ULO nivo en missen killersinstinkt, die fijn gristullukke, artistieke, kalvinistische klootzakken, begrijp je en dat is wat ik juist zo op ze tegen heb! Guts moet je hebben vandaag de dag als je niet wilt achter blijven! Guts! Guts! En nog eens Guts! We zijn hier GVD niet in Lutje broek of Lutjelollum! Gotsalmeliefhebbe, seg…Kutjekollum- of all places!”
Aldus Fred van der Wal in een telefoongesprek. Hij stuurde ons eerder een verontwaardigd kaartje nadat hij in de Bloemendaalse Courant had gelezen slechts tweede te zijn geworden in de Landelijke Kennemer Opstelwedstrijd onder de titel “Moedertjelief! Gotsalmebe ware in den Hoge!” omdat hij zich volgens de jury niet aan de opdracht zou hebben gehouden. Hij schreef verontwaardigd het liefst niet één, maar wel alle vijf de titels gekombineerd te hebben in één opstel. Dus meen de hij vanzelf-sprekend ook recht te hebben op niet één, maar minstens twee, doch bij voorkeur echter wel vijf boekenbonnen, zeker omdat hij binnenkort nog jarig zou worden ook, Sinterklaas en kerstmis voor de deur stonden, terwijl hij tevens een bed legerige vrouw en demente schoonmoeder moest verzorgen van top tot teen, inclusief bewassing en drie maal daags een warme maaltijd! Allemaal Leugens! Meneer van der Wal valt toevallig, net als W.F. Hermans, onder het agressieve sterrenbeeld van de Scorpio en heeft helemaal geen vrouw of schoonmoeder die verzorgd moet of wil worden, want mevrouw van der Wal is heel goed in staat voor zichzelf te zorgen dankzij haar ruime inkomen en met zijn demente, incontinente rooms katholieke schoonmoeder wil hij niets te maken hebben, anders gaat het zo ruiken in tegenwoordigheid van de geniale artiest, zo vernamen wij van ingewijden. Dank U wel-Alsteblieft! Niks jarig. Niks vrouw te verzorgen! Tijd om deze eigenwijze, zeer interessante, erudiete, soms wat leugenachtige, onmogelijke, wispelturige, artistieke, zelf verzekerde, immorele man eens stevig met een kromme naald aan de braak liggende tandzenuw te voelen. Voorlopig is in zijn gebit alleen nog maar een snij tand tot aan het tandvlees afgebroken! We spreken om goed te beginnen af in de hall van het Hilton Hotel in Amsterdam, want voor Fred van der Wal geldt het motto: Never a dull moment, zoals een streng gereformeerde Groningse vage kennis (drs. H. v. S.) met ernstige prostaat klachten uit de Vrijgemaakte Kerk buiten verband al eens over hem zei. Zijn openings zin hakt er meteen al aardig in: “Er zijn slaven en Meesters in het leven en ik ben een Meester. Een Grootmeester zelfs. Weet U wel wat dat betekent? Nee? Dan zal ik U dat eens vertellen: waar ik in leer gekleed ga, ga ik gehandschoend en gelaarsd, geef mijn slaven/ sla vinnen met liefde en mededogen de gulden sporen en nog wel met zweep en karwats in de aanslag. Onder de kollegaatjes straal ik een natuurlijke superioriteit uit. Ik ben kwa talent en dan ook voor direkteur in de wieg gelegd en niet voor jongste bedien de. Wat zeggen we daarvan? ”. Waarvan akte. Ik besluit de one liner te negeren, want wat valt er tegen in te brengen? Het zal niet bij deze laatste sterke uitspraak blijven.
Het Hilton Hotel? Bent u daar dan bekend?
“Ja, daar logeer ik regelmatig als ik van uit Frankrijk in dit kale kouwe kolerekutklotenland mijn zaken regel en we weer eens met de tattoo boys een mud aan psychedelische versnaperingen hebben weg gezet en door gestoten naar de detaillist, de klootzakken, die ik streetcornerworkers noem. U moet dat niet door vertellen anders eindigt U naar adem happend met de voeten in een blok snelbeton gegoten rechtop staand op de bodem van het Noordzeekanaal, tevergeefs naar om hoog blikkend om hulp, de handen vanzelfsprekend op de rug geboeid, want aan gespartel hebben we niets, dat geeft alleen maar kringen in het water en die krijg je er met geen vlekkenwater uit. Als informant van een niet nader te noemen geheime dienst heb ik mijn handen vrij en zelfs een voorlopige license to kill, dus opgepast, want er staan letterlijk tientallen namen in mijn Zwartboek op de dodenlijst. Werk aan de derde wereldwinkel. Lachend hebben we heel wat konkurrenten met een blok beton aan het been het Noordzeekanaal ingejonast. Echt van één-twee-drie in Gotsnaam! Ze deden het uren vantevoren al in hun broek voordat het moment suprème was aangebroken. Daar zaten ze dan vast gebonden, geblinddoekt en met een prop in de mond op een stoel, met de achterpoten in een teil snelhardend cement en ze wisten waar het op uit zou draaien, want dat deel je ze fijntjes glimlachend vantevoren mee, terwijl je onderdehand de brandende Benson en Hedges voor de zoveelste maal uitdrukt . Een laatste sigaret konden ze aldus op deze manier krijgen, maar geen slaap- of kalmeringsmiddelen want ze moesten heel bewust hun dood mee maken, anders is het geen straf, maar louter genade. Martelen hoort! Ze zeggen dat je een orgasme krijgt op het ogenblik dat je de pijp aan Maarten geeft en dat is ook zo, dat heb ik zelf gezien. Mannen die zijn dood geschoten, gewurgd of opgehangen komen spontaan klaar, hebben al tijd een knaap van een stijfje en een flinke vlek in hun broek, heb ik ook van WO II veteranen (o.a. WO II ex-paratrooper Michael Podulke) gehoord. Een natuurlijke refleks. Sex en dood zijn synoniemen en voor de rest bemoei ik me alleen met Heisse Nächte und Schwarze Nylons. En dat heeft met het homohuwelijk of hete nichten in zwarte nylons toevallig niets te maken, dat is weer een heel ander hoofdstuk, zo lang de omstreden kunstenar Fred van der Wal regelmatig rond loopt te walsen in nylons, jarrtelgordel, tangaslipje, bustehouder en een lange onderjurk op pumps met palen van hakken. Alles in het zwart natuurlijk want dat is de kleur van de zonde, de nacht, de tegennatuur lijke hartstocht en van de Boze.
Ik heb dertig jaar lang gewoond in Amsterdam, dus overnacht ik ook in Amsterdam. Of in Tjaardastate, Oranjewoud, waar dat moffische Oranjetuig een paar optrekjes heeft op kosten van de belastingbetaler. Daar voel ik mij echt thuis onder Ons Soort Mensen”.
Als Uw verslaggeefster het Hilton barretje binnen loopt ontdekt zij twee dingen: er bestaan redelijk veel mensen die daar loge ren en Fred van der Wal in zijn dure, leren jasje, afgezet met een bontkraag, 1.84, atleties, een dure Ray Ban zonnebril dragen de ex-karateka en amateurbokser, goed thuis in het hoofdstedelijke kriminele en gewelddadige circuit (heeft Haring Arie, de Amerikaanse ex-para trooper/ kunsthandelaar Michael Podulke en kapitein van het korps speciale troepen Raymond Wester ling nog gekend en tot vlak voor zijn dood regelmatig mee in de kroeg gezeten), fors gebouwd, leeftijd van mijn vader, lacht breeduit!!! Gelukkig. Een hele opluchting! Eigenwijs mag hij zijn, maar het is hem toch niet hele maal vierkant in de bol gesla gen.
Ik geef hem de uitslag van de jury. “Een 9 voor grammatica, een 10 voor stilistische be kwaamheden op het platte vlak, want papier is geduldig en een 10 voor de originele thematiek! Zelfs geen paar kromme zin nen of een fout in de interpunktie! Nou, nou, nou… het kan niet op!”, roept hij gespeeld verontwaardigd uit, maar vooral bul derend van het lachen. Hij vergeeft het de jury dat ze een en ander over het hoofd hebben ge zien en zegt: “Ocharme, ze zijn nog zo verschrikkelijk jong en moeten nog zo ontzettend veel leren, die generatie van nix! Ze zien vanzelf spre kend van alles nog over het lege hoofdje! Wat weten ze als microcefaaltjes nou eigenlijk van het leven? Ze herkennen een genie als Fred van der Wal nog niet ter plekke en een gebo ren genie wordt nu eenmaal veel vergeven! Dat wel! Ze missen sowie so de Aha erlebniss in hun simpele perceptie! Hou toch op! De kollegaatjes! Daar wil ik het maar liever helemaal niet over heb ben! Oogklep pen tot aan de horizon en maar door klep peren als molenpaarden in de tredmolen van het alledaagse bestaan! Is dat wat een kunstenaar moet doen? En wat jou en je klasgenootjes betreft… Leven aan de peripherie van het gepredestineerde, onbe nul lig e schoolmeesters bestaan, verder komen jullie toch niet in je kolere. Mijn leermeesters aan de Da Costa kweekschool te Bloemendaal heetten niet voor niets niks, naks en notting en mijn Friese collegaatjes onbenul, onnozel en onvermogen! Ik noem ze altijd de drie ootjes!” Hij proest het na deze bekentenis uit van het lachen en haalt wat op het eerste gezicht een zakdoek lijkt, stukje onbe stemd textiel uit zijn binnen zak. Bij nadere beschouwing blijkt het een spannende jarretelgordel te zijn. Ik slik even iets weg.
“O, pardon”, zegt hij quasi verbaasd, “da’s ook toevallig, dat heb ik nou, alweer de verkeerde zak. Ik zocht een schone zak doek. Ik moet natuurlijk die andere hebben!” en terwijl hij dat zegt trekt hij met een pokerface een doorkijkbustehouder, mi niem damestangaslipje en een paar zwarte naadnylons tevoorschijn.