(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier
Laden...Er was eens een muziek…zo innemend, betoverend en tegelijkertijd knap gedaan, dat mijn quatrophoninsche installatie zonder verdere inhoud van elektrische aard verder kon. En daar heb ik nog niet eens over de huisbioscoop die spontaan begon te spelen als ik de plaat met muziek draaide. En wel omdat alles in mijn huisje, alsmede de mensen van de thuisbioscoop en de acteurs uit films die nog in het sleufje zaten zich er ook graag van wilden bedienen. Luisteren, luisteren, ja maar zo is het leven. Nu, ja, er was overigens nog een bijkomstigheid. Het veraangenaamde, zowel het fenomeen ergens goed naar luisteren, als goed luisteren zo in een de zin van, als jij de potloden nou even slijpt, en je kamer op ruimt kan ik van mijn kant even met je broertje praten, iets op het bord schrijven, in die trant. Moest gezegd, dat dat dat wel afdeed aan zekere inhoudelijke elementen van deze supermuziek. De bas-lijn werd minder goed hoorbaar en de hogere sferen lieten het meermaals afweten. Dan beleefde je echt meteen het nadeel, want de vriendin die ik onderhield, was niet bereid om…… Ondanks dat deze geweldig innemende muziek gewoonlijk wel op een serieus zalige en onnavolgbare manier daaraan debet is. Wat had de fabrikant bedacht? Een excursie. Kinderen van zogenaamd puberaire leeftijd, desperado’s zo u wil, zoals ik toen, die extra geïnteresseerd zijn in popmuziek en daaraan verbonden erotiek konden zich laten rondleiden, door de fabriek en zich aansluiten op de een electromonster, met zo een gekke blikken schotel op het hoofd, om te luisteren naar zekere muziekstukken, op bepaalde toonhoogte, die de fabriek speciaal had liggen om die de bijwerking van de oneindig veel innemender muziekstukken op erotische bijwerkingen in te dammen. Bij mij werkte het enigzins anders. De eerstse keer werd ik juist opgewonden. Derhalve werd mij aangeraden een bord bolonese minetrone bonensoep combinatie of iets wat ik pertinent nooit lekker zal gaan vinden te proberen gecombineerd het luisteren naar deze nieuwe oorstrelende muziekgeluidjes uit dezelfde fabriek; ook wel om zekere uitstapjes per auto naar het dichtstbijzijnde sex -naaktstrand, iets wat de laatste tijd wel vaker voorkwam, te beperken. En natuurlijk, mede dankzij de machtige muziek toch “vrolijke avond” te hebben. Mij persoonlijk ging dat eigenlijk wel best af hoor. Juist omdat het zo ineens kan opkomen, je weet wel: het onhoudbare gevoel. Het is hier op moeder aarde niet!!!!. Heb jij dus even geluk met je koektrommeltje vol met koek. En ga je niet vervelen. Tekening maken met leuke gifvrije Hemastiften, of ja en dan toch maar weer even vergeefs bij het strandje kijken, of er iets niets mogelijk is. “Zet desnoods maar even zo een fabriekmuziekje aan. …Dit tot ongeveer 12 jaar? Net zoals in dorpen in sommige Afrika, want anders raakt het daar vol!”
Anderzijds denk ik persoonlijk, men leeft maar 100 jaar, doe wat je wil, gekletst wordt er toch. Vanavond schrijf ik een verhaal. Kan ook best. “Waarom niet?!” Met de titel “Lekker eenzaam of zo.” Gekletst wordt er toch…. Geketst wordt er toch, neen.” Geketst, nee Dan maar naar de fabriek. Zelfs de vakantiekrachten, daar zijn nog beschaafder.