Vandaag is een heuglijke dag. Het is namelijk 32 geleden dat mijn vrouw en ik elkaar voor het eerst hebben gezoend. We kenden elkaar al van school, maar ik vond haar toen niet zo interessant. Op 28 mei 1989 waren we beiden uitgenodigd voor een kermisborrel en na enige jaren troffen we elkaar weer. Het meisje was een soort van vrouwtje geworden en ik was erg onder de indruk. Ze ging op een gegeven moment naast me zitten en we raakten aan de praat. Ze verzorgde me met eten en drinken en m’n hartje begon te kloppen. Ik dacht; “deze dame….; ze is mooi, leuk en ook nog eens verzorgend. Alle geweldige ingrediënten verpakt in één mens, deze moet ik hebben”! Later op deze gelukzalige dag zoenden we elkaar en ik bracht haar naar huis. En de rest…..? De rest is een lange, lange geschiedenis. Dus ja; al 32 jaar is 28 mei ‘onze dag’. Een zonnige dag vol met herinneringen en liefde. Echter…..; vanochtend werd ik gewekt door een zeer opgewonden echtgenote. Hierdoor werd ik blij wakker, vol met verwachtingen voor deze speciale dag. Ze riep bijna uitzinnig: “Yeahhh, eindelijk is de dag aangebroken waarop ik zolang naar uit heb gekeken”. Ik was vervult met positieve gevoelens over zoveel enthousiasme voor de liefde in het algemeen en onze relatie in het bijzonder, waarop ze vervolgens zei: “Vandaag lekker naar de Sale!”. (De Sale, waar doorgaans een waas van geheimzinnigheid om heen hangt, is een plek waar vrouwen relatief dure kleding heel voordelig kunnen kopen met een schat aan keuze. En ze maken zelfs vooraf tactische keuzes en strategische plannen om zo goed mogelijk te kunnen scoren). De grond, bezaaid met een bedje van liefdesrozen, zakte vervolgens onder mijn voeten weg. Wel konden we gelukkig lachen om deze verschillende zienswijzen. Voor de zekerheid vroeg ik nog wel even wat zij nu belangrijker vindt, onze liefde of de sale? Haar antwoord schokte heel Holland;
“De Sale”….!
Melden
Je verhaal is zo te linken aan die leuke postertjes met “Liefde is…”.
De speelse tekst is in ieder geval een fraai kleinood.