Na West Side Story heb ik nauwelijks nog muziekfilms gezien die mij bijgebleven zijn. Toch waren er in de 70’s naar verhouding veel voor mij die ik wel aardig/boeiend vond.
* Cabaret (1972) met Liza Minelli
De film was gebaseerd op een toneelstuk, dat zich afspeelt in het Interbellum van Berlijn. Een wanhopig tijdvak, maar de decadente showbizz floreert. Het is geen film die oppervlakkig amusement biedt. De onderscheiding met acht Oscars mocht er zijn.
* Jesus Christ Superstar (1973)
Op de fietstocht met Agnes naar Normandië nam ik een cassettebandje mee, dat veelvuldig werd afgedraaid. En dan vooral: I Don’t Know How to Love Him. De film was gemaakt naar de rockopera van Andrew Lloyd Webber, aangepast door André Previn. Een groep amerikaanse toeristen beeldt in de woestijn de laatste week van Jezus’ leven uit. Jezus als hippie in strijd met de gevestigde orde.
* Mahler (1974) van Ken Russell
Deze film zag ik op aanraden van een muziekliefhebber, maar het scenario vond ik ongeloofwaardig. Teveel op effecten en bizarre situaties gericht. Er zullen ongetwijfeld aspecten van de persoon Mahler goed getroffen zijn, maar als geheel vond ik het een irritante film. Hij is me wel biojgebleven.
* Saturday Nightfever (1977)
Opwindende film boordevol energie, wervelende dansscènes en aansprekende muziek. De discocultuur van de 70’s. Van John Travolta was toen nog te genieten. Problematiek is bekend: spanningen met ouders, ontdekkingen van andere geslacht, vriendschappen.
* Grease (1978) met John Travolta en Olivia Newton John
Travolta als tieneridool in een film die altijd wel zal blijven aanstaan als je hem niet te vaak ziet. Persoonlijk keek ik later liever naar het dansen van Michael Jackson.