Laatst had ik het al over romantiek binnen onze relatie. Of juist het ontbreken ervan. Net als je denkt het dieptepunt te hebben bereikt, kom je er pijnlijk achter dat het nog dieper kan. Vandaag zijn we 21 jaar getrouwd. Althans, dat dachten we. Mijn vrouw had het zelfs op ons krijtbord gezet. En vanochtend feliciteerde zij me met onze mooiste dag. En ik? Ik feliciteerde haar terug met een knuf en kus. Met de kinderen bespraken we ons avondeten omdat het zo’n speciale, gelukzalige dag is. Eerder had ik al voorgesteld om met elkaar uit eten te gaan. Niet omdat ik deze dag persé een hele speciale vind, maar meer om het enorme gebrek aan romantiek binnen onze relatie enigszins te verbloemen. Voor de buitenwereld. Vinden we belangrijk. Dat men denkt; moet je kijken, die Bianca en Ronald. Wat zijn ze nog gelukkig en vieren zelfs hun 74 jarige huwelijksdag. En wat zien ze er nog goed uit op die leeftijd. Excuus, ik dwaal even af in m’n gedachten en fantasie. Maar goed, even later kreeg ik een appje van mijn vrouw met de vraag of deze datum wel klopt. Nee dus; het is morgen pas. Trouwdatum 29-10-1999. Staat ook in m’n trouwring. Wat zegt dit nu allemaal? Normaal schijnt het al erg te zijn als één van beide echtelieden de trouwdatum vergeet. Maar wat nu als beide partners compleet de mist in gaan? Zolang je er samen nog om kunt lachen, dat zit het met de liefde wel snor….!
In voor- en tegenspoed……..
Melden
Ach, het echtpaar is in ieder geval eensgezind!
Met de humor zit het goed en met de liefde vast ook wel. Mooi verwoord. Hartelijk liefs van Corry.*
Met de humor zit het in elk geval goed enne…met de liefde ook wel. Een lieve groet van Corry.*
Knap dat ik al lezende een bekneld gevoel hiervan kreeg. Herinneringstrauma zal ik maar zeggen (van voordat mevrouw Woordlust er vandoor ging).