(0 stemmen, gemiddelde score: 0,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Met de inkt uit de inktpot die regelmatig bijgevuld werd uit de grote fles en die afgeveegd werd aan de zelfgemaakte inktlap die bijeengehouden werd en in het midden gesierd werd door een knoop en met de kroontjespen moet ik in mijn tiende levensjaar het gedicht genoteerd hebben

dat mij nu zo’n verdriet doet en zozeer ontroert. Het gaat over een oude man en zijn kleinzoon die, balancerend op de rand van de dood en het ultieme afscheid de jongen nog het uurwerk wil schenken met de lange, zware ketting dat hij in een lade bewaart. De jongen vraagt hem erom en de oude man belooft het spoedig af te zullen staan met het oog op de naderende dood

Hoe navrant is niet de hartverscheurende tragiek, zo onontkoombaar verbonden aan de “Condition Humaine”!