Het avondlicht van een dag in de vroege lente voert haar grillige spel uit op de houten lijsten die mijn vensters omringen. Ik bekijk een oude foto. Daar is tante Resi, de echtgenote van oom Gerard met mij in het kleine tuintje achter mijn ouderlijk huis. Tante omarmt me beschermend en liefdevol. Ik draag het jasje dat ze voor me naaide…..
Haar moest ik verliezen, zo vroeg al. Ik moest eens vernemen dat zij wegteerde in verre, witte ziekenhuiskamers aan een ongeneeslijke ziekte. Mijn dappere moeder moest tenslotte het lichaam van tante in ogenschouw nemen in een Chapelle Ardente in het naburige dorp Goirle……
Nog siert het kinderboek getiteld “Barendje en het Hongaartje” met afbeeldingen uit de vijftiger jaren van de vorige eeuw, een geschenk van tante Resi, mijn boekenkast…..
Een mooie, maar ook wel verdrietige herinnering beschrijf je hier Cathy. Verdriet om het heengaan van jouw tante Resi. Maar wat fijn dat je dat mooie boekje hebt van Barendje en het Hongaartje dat je van haar hebt gekregen en je steeds kunt zien in jouw boekenkast. Zelf heb ik ooit het eerste deel van de Barendjes serie ‘Barendje en Annemieke’ op de zondagsschool met Kerst gekregen. Ook zo’n prachtig boekje.
Voor vandaag wens ik jou een zon genietende fijne dag toe. Hartelijk liefs van Corry.*