Zij zit door de ramen te kijken
Haar oude handen gevouwen
Zij droeg een van haar mooiste jurken
Het was kerst niemand kwam haar bezoeken
Familie was druk met hun eigen dingen
Niet dat zij haar waren vergeten
Verdrietig druppelen de tranen
Als er nu ruzie was of een andere reden
Maar er is geen plaats voor ouderen
De maatschappij is anders geworden
Toch verlangd zij een kus op haar wangen
Een omhelzing en even vast gehouden
Zoals zij dat vroeger deed bij de kinderen
Nu is zij oud niet ziek maar alleen
Ogen waar de glans is verdwenen
Liefde die zij gaf aan velen
Was ook een deel van jou
Als zij er straks niet meer zal zijn
Is een deel van jou verdwenen.
JKJ2020-12-21
mooi geschreven, eenzaamheid is heel erg! En in deze gekke tijd jammer genoeg voor velen nog erger.
Liefs Ilse