In Wenen
Het huis van Sigmund stemt tot wenen
als je eruit gaat
weet je bewustzijn niet meer
waarom je erheen wilde
maar het is al te laat
je neemt wederom iets mee
van het verleden
Zoveel Stolpersteine passen niet in de stoep
in het trappenhuis liggen namen
van buren die nooit terugkeerden
vertrokken naar het onmogelijke
Dagelijkse bezoekers
belden aan bij de verkeerde deur
om gehoord te worden
via een spiegel
door een man en zijn dochter
die gelukkig waren
met moeder en hond
Zij droegen hun stenen
sjouwden hun monsters
hun vieze goden
en weenden en weenden en weenden