In de diepte
waar het licht niet meer doordringt,
roert zich iets.
Een dapper mens stapt zacht,
de treden glibberig van vergeten tranen.
Een echo van zichzelf,
keert terug als een vreemde stem.
Waar de lucht dunner wordt,
en het donker donkerder,
voelt hij een schim nabij,
bewegend als een gedachte,
sluipend langs herinneringen,
ervaringen vervormend.
Dan fluistert het iets
dat hij ooit heb zelf heeft gedacht.
Of was het iemand anders?