Soms kijk ik van ver
Soms van dichtbij
Het maakt niet uit
Er is maar één lijn
Rond en rond
Ik zal toch niet de enige zijn
Die ziet dat het cirkels zijn
Is dit het concept
Is dit het idee
Confuus in het labyrint
En men volgt gedwee
Illusie en pijn
Keer op keer
Geen wonder dat er mensen zijn die zeggen
‘ik wil niet meer’
Als je het eenmaal ziet
dan is de magie weg
Maar je mag er niet over praten
Dan zegt men ‘zeg!’
Of je dat even wilt laten..
Helaas is dát niet voor mij weggelegd
Ik heb hét altijd gezegd
Toch heb ik mij erbij neergelegd
Voor sommigen lijkt het echt
Laat ze genieten en laat ze zijn
Zelfs al is het maar schijn
Voor schijn kiezen is niet altijd verliezen
De mantel der schijn bedekt soms wat pijn
Voor ieder is er een tijd
Het is niet aan mij om te bepalen
de mens beweegt op haar eigen manier
Met traan en ook plezier
Pieken en dalen
wat is ze toch mooi
ookal zit ze opgesloten in een kooi
Een gevoelig en emotievol gedicht. Knap verwoord. Een lieve groet van Corry Broer.