En dan opeens gebeurt het, het onverwachte dient zich aan.
Als donderslag bij heldere hemel, het was waar je altijd al op
hoopte, maar nooit gedacht had dat het ooit werkelijkheid worden zou.
Er blijft altijd wel een vage angst op de achtergrond, is hij terecht of ongegrond.
De tijd zal het je leren, maar je hebt er een goed gevoel over en dat is toch wat telt.
In de toekomst kijken kan je niet, dus je geniet van het heden, het hier en nu.
Je laat het op je afkomen wat de toekomst je brengen zal. Je hebt er altijd een
bepaald beeld van in je hoofd, maar het berust niet op wat je in de werkelijkheid
zult ervaren. Je moet het voelen en ervaren en risico’s durven nemen, dan sta je
niet stil in het leven, hoe het ook lopen zal.
Je valt en staat weer op, en je leert ervan, en daarmee kun je verder in het leven.
Maar je leeft en je geniet ervan, de mooie momenten die je zijn gegeven, je handelt
op de manier die jij goed acht. Je wilt gelukkig zijn en je verdient het als geen ander.
Hoop heb je op goede jaren in de herfst van je leven, je hoopt dat het je wordt gegeven.