Met jou zag ik een toekomst.
Maar het verliep zo anders.
Ik hield van je zoals je was.
Maar jij, je had die onrust in je.
Je wilde je niet settelen, je wilde onderzoeken
wat er nog meer is in dit leven.
Ja, en ik kon toekijken hoe jij wegging,
een vrije onafhankelijke geest.
Mijn liefde voor jou was niet genoeg om je
te laten blijven. Nu reis je de wereld rond.
En af en toe krijg ik een kaartje.
Een teken dat je mij niet vergeten bent.
Jij bent altijd in mijn hoofd en in mijn hart, moeilijk
om te vergeten.
Onze zielen met dezelfde kleurpatronen, gevuld met
dezelfde helderheid en licht. Had nooit verwacht dat
je weg zou gaan, maar je wilde meer, je behoeften
en je wensen waren onvervuld. Ik zal je nooit vergeten,
je sterke persoonlijkheid, je eigen visie op de dingen des
levens. Ik hoop dat het je goed gaat, dat je nog weleens
terugdenkt aan ons samen. Diep in mijn hart wens ik dat
je bij mij terug keren zal, maar dat is slechts ijdele hoop.
Je bent op reis, om dingen te beleven en vooral om uit
te zoeken wie je zelf bent.
Ik voel nog steeds die verbondenheid.
Maar moet het onder ogen zien.
Je bent niet meer de mijne, je bent niet aan
mijn zijde. Ik hoop op het beste wat deze wereld
je kan geven, en in gedachten reis ik met je mee.
Succes met je reizen, op een dag zul je je wilde haren
verliezen. Ik hoop dat je ooit je rust zal vinden.
Je onrust kwijt zal zijn. Dat is wat ik wens voor jou,
dat het je goed zal gaan, dat je leeft in tevredenheid,
en dat je krijgt wat je verdient in dit leven, wat de wereld
je zal geven.