Nooit helemaal hersteld, na de breuk met jou.
Zo ontwricht, nooit helemaal weer de oude.
Het heeft zo’n impact op mijn leven gehad, mijn
hart dat bloedde, en was niet te stelpen.
En nu ben ik alleen. Zal ik ooit weer de oude worden?
Het is moeilijk voor te stellen. Maar ik heb hoop en vertrouwen,
dat er iemand in mijn leven komen zal, die mij weer laat voelen
waar het in de liefde om draait.
Die mij weer speciaal laat voelen, het gevoel dat ik bijzonder voor
diegene ben. Wil het zo graag ervaren, die allesverzengende liefde,
als een vuur dat nooit doven zal. dat altijd zal blijven branden.
Zoals de liefde die nooit weg zal gaan, zal het weer stormen in mijn
hart? De storm van het verlangen de sterke wind en de slagregen.
Zal het ooit weer zo voelen binnenin mij? Hou altijd mijn momenten
van verdriet om jou, maar ik moet het van mij afzetten, en mijzelf en
de liefde weer een kans geven.
Een liefde waarin je jezelf zo verbonden voelt, een liefde zo puur en
ongerept, als onaangetaste sneeuw, voor het eerst aanschouwt.
Ik wil het weer ervaren, dat gevoel in mijn hart.
De connectie met een ander zijn ziel.
En ik zie de wilde bloemen in een open veld, in al hun authenticiteit.
Dat is de liefde die ik prefereer.
Echt en onaangetast net zoals de wilde bloemen zijn.
Ik hoop het met heel mijn hart, dat ik ooit op die manier wordt verrast.
Met zulke prachtige gedachten van jou over wat liefde voor jou betekent vind je vast wel weer een lieve zielsverwant die zich hier in kan vinden en er voor jou zal zijn.
Mooi geschreven Margrietje en ik wens jou veel succes toe. Hartelijk liefs van Corry.*
Dank je wel voor je complimenten Corry, liefs, Esther