Hoorde een huilen..
bevonden in bevangen heden
tot eenheid kunnen komen
losbandig van zijn lotje getikt ..
Verbasterd..
heen en weer
weer en heen
heen en weer..
met het besef gaande
dat ik dezen tranen losliet…
Gieren en krijsen
geen meeuw die hoger kon vliegen
doch mijn schreeuwen kon evenaren, voorbij kon vliegen
zijt het oud brood, beschimmeld, onzuiver
die ik in aller nood aan de eenden voer..
overgeleverd aan de zwerm
nooit beter af dat hen
doordat ik ze met mijn handen voer..
maar eenmaal boven mij
schijten ze mij onder.