Op een zig-zag stijgend weggetje
zit een meisje, ze heet Ireentje,
even rust zij uit aan de grindkant.
haar kleine vingertjes spelen
met kleurige blaadjes en zilverzand.
Ze is wat moe, vooral haar beentjes,
straks zal ze huiswaarts gaan,
moeder heeft vast het eten al klaar.
Daarginds komt iemand op de fiets:
‘Mijn lieve Ireentje, zegt vader, ben je daar?
Zo ver van huis, jij bent mij er eentje.’
mooi geschreven corry! kleine meid alleen op pad
Hartelijk dank Ilse voor jouw mooie reactie. Ja, wel een beetje ondeugend was Ireentje maar haar papa nam het goed en liefdevol op. Hij was zo blij dat hij haar gevonden had. Hartelijke groet van Corry.