(2 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)
Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier

Laden...

Je bent samen en toch voelt alles zo eenzaam,

Je wilt praten over waar we morgen heen gaan,

Je mist elkaars warmte die je als deken kon dragen,

De momenten dat de blikken zo natuurlijk waren,

Je bent samen en toch voelt het nog zo ver weg,

Gevangen in een digitale web van ruis en overleg,

De stilte zegt wat wij niet durven uit te spreken,

Het voelt als een ei waar uit we willen breken,

We kijken elkaar aan en zien onze lippen bewegen,

Terwijl de mist in onze hoofd ons al heeft gegrepen,

We horen met ze allen nog wel het getik en gemok,

Terwijl de tijd haar plan maakt met haar eigen klok.

~•~ Elpidius ~•~