(3 stemmen, gemiddelde score: 5,00 van de 5)Inloggen om een beoordeling te kunnen geven - klik hier
Nog geen lid? Maak dan een (gratis) account aan - klik hier
Laden...Met gevulde ogen loop ik door lege straten,
Waar het ooit bruiste van het leven is nu totaal verlaten,
Een enkele ziel zie je nog dwalen in angst als een zoekende,
Naar een warme verwante ziel als een hulpbehoevende,
Eenzaam en alleen slepen velen de voetsporen achter zich aan,
Opzoek naar herkenning in elkaars ogen om dit te doorstaan,
Soms zie je een glimlach beladen met verdriet en lijden,
In een geïsoleerde wereld verlangend naar betere tijden,
Velen helpen elkaar in nood en rennen naar elkaar toe,
Sommige arme eenzame zielen weten gewoon niet hoe,
Gevangen en geïsoleerd naar de koude leegte staren,
Nu pas beseffend hoe bijzonder de gewoonste dingen waren.
~•~ Elpidius ~•~
Wat een bijzonder gedicht om onze huidige situatie vast te leggen. Ik vind het bijzonder hoe de pandemie mensen uit elkaar drijft, maar toch ook dichter bij elkaar brengt.
Bedankt voor het delen! Liefs, Anneke
Hola Anneke,
Super bedankt voor je interesse en krabbel! Fijn dat ik het met gelijkgestemden kan delen :-).
Het is inderdaad een vreemde gewaarwording waarbij de natuur altijd zijn weg wel vindt. Hopelijk zal ons erger bespaard blijven en zullen we geleidelijk de draad weer opkunnen pakken.
Liefs,
Elpidius
Een indringend goed beschreven gedicht Elpidus over een situatie van niet vrij te kunnen zijn.
Des te meer kan men het ‘gewone’ weer beter waarderen.
Een zonnige voorjaarsgroet van Corry.
Hoi beste Corry,
Thx voor de support en begripvolle krabbel!
Diervriendelijke groetjes,
Elpidius
🙂