De aarde nu verbloemend
cru, dat geen wat ik ontbeer,
weer even ben ik teruggetrokken,
verblijf in mijn cocon waar
ik in doodse stilte verkeer.
Als zonlicht ‘s morgens opkomt
de aarde zet in ‘t stralende licht
voel ik al een beetje warmte.
Mijn tere vleugels vouw ik uit,
vlieg naar een helder zicht.
~*~
Schaakbordvlinder
Prachtig gedicht over een prachtige vlinder.
groetjes Rebelle
Hartelijk bedankt voor de vijf gouden sterren Rebelle. Een lieve groet van Corry.*
Zelf was ik enigszins de verpersoonlijking van de vlinder als ik mij wat eenzaam voel. Dit gedicht staat ook bij de categorie eenzaamheid Rebelle. Geeft niets hoor, met jouw reactie ben ik blij. Het zou mooi wezen als er eens wat meer mensen zouden reageren hier. Niet alleen bij mij hoor maar ook bij mede dichters/schrijvers. Een lieve groet van Corry.*