We liepen in Bergen langs de kade
in het Noorse Bergen
de regenstad
en regenen deed het
alle dagen
het regende op de kade
de daken in de straten
de deuren en de winkels
musea restaurants
langs de ramen van ach onze
koffiebar
druipend ging het
langs stam en takken
van de oude eik
de arcades van het plein
bestoof het water van
de twee fonteinen
droop in jouw haar mijn haren
kroop in jouw jas en in
de mijne
onze schoenen liepen vol
we werden alsmaar kouder
natter
werden langzaam regen
in het Noorse Bergen
de regenstad
Regen spoelde ons steeds verder
van elkaar
en ik pakte niet jouw verregende
hand
kuste niet jouw verregende
ogen
jij kuste niet mijn verregende
hart
in het Noorse Bergen
de regenstad
Een heel aardig gedicht Michel, al had ik gehoopt op een wat gelukkiger einde.
Een hartelijke groet van Corry.*
Dank je Corry – voor het lezen, en je reactie.
En ja, dit is voor mij wel het beeld van het Noorse Bergen – vanwege de persoonlijke ervaring die ik in het gedicht beschrijf..
Ik zou graag willen rondreizen in Scandinavie, wetende dat het flink kan regenen.
Het einde kwam voor mij ook onverwacht, maar gaf het een mooie gevoelige snaar.
Bedankt voor het delen!
Dank je Anneke,
En laat je niet tegenhouden hoor, Bergen is een heel mooie stad..