Ik zag je
bij ons huis van vroeger,
je was daar
in de tuin aan het werk,
je kreeg het warm
van al dat zwoegen
bij het snoeien van de rozen.
Altijd een mooi boeket
kreeg ik van jou
op mijn verjaardag,
het aantal van mijn levensjaren,
de mooiste door jou uitgekozen.
Opeens zag ik
hoe de stralende zon verdween
achter een donkere stapel wolken
en ik riep: ‘Kom mijn lief, kom’.
Even glimlachte je nog
en keerde weerom.
Ontzettend mooi geschreven. Het is een gedicht wat je echt wat doet!
groetjes Rebelle