Het leek een romantisch winterplaatje,
ik warm gekleed met sjaal en goed gemutst,
wachtende op de hoek van ons straatje,
op mijn geliefde maar die had het verprutst.
Na een uurtje te lopen ijsberen,
ben ik behoorlijk bekoeld weggegaan.
Hij hoefde nooit meer iets te proberen,
want hij had me ijskoud laten staan.
Hij zou geen woord meer van mij horen.
De lippen voor altijd bevroren!
Wat een fijne schrijfstijl, en die woordspelingen! Mooi (en stoer) gedicht.
Dank je wel Denies, voor je mooie reactie. Daar ben ik blij mee.
mvg Rebelle
Het is nooit leuk om iemand voor niets te laten wachten in de kou!
Goed om niets meer van je te laten horen!
Een mooi gedicht Rebelle. Een lieve groet van Corry.*
Dank je wel Corry, voor je leuke reactie!
Liefs Rebelle