Het meisje in de bus staart me doordringend aan.
Alsof ik hetgeen was wat ze altijd al kwijt was en dat realiseerde nu ze naast me was gaan staan.
Ik lach vriendelijk en ongemakkelijk.
Ze lacht niet terug.
Verward verlaat haar blik me alsof ze hetgeen wat ze kwijt was niet meer nodig had, vergat en geen aandacht gaf.
Toen ze uitstapte keek ze me aan met een kleine glimlach.
Ze was het niet kwijt, maar niet al je gevoel voelt zich op elke moment bevrijd op jouw besloten tijd.
_
LB
grappig hoor. ja zo ontmoeten we best leuke mensen. ik heb een man ontmoet die getrouwd was, maar ik vond hem heel bijzondeer. en ik hou van hem. ik moet vaak aan hem denken. liefs berthie