Hij spreekt met de wind,
blaast woorden door kruinen
en kieren in mijn hoofd,
het huilen en gieren,
een storm die begint,
uit een punt van stilte
golft het geweld, het lawaai,
door mij onstuitbaar verder,
als een trein door mijn gedachten
rijdt hij als een rode draad,
ik ben enkel de passagier
die tussen de lijnen door leest,
mij gewillig laat ontvoeren.
© Rudi J.P. Lejaeghere
Mooi gedicht!! Liefs Ilse
Bijzonder gedicht Rudi, prachtig verwoord! Hartelijk liefs van Corry.*