Zachte adem van de zuidenwind
kust wolken van de hemel weg,
‘t is hier dat ik mijn handen leg
te zoeken naar het zondagskind.
Moeder aarde als lief gelaat
verwonderd hoe ik haar aanschouw
in goud blinkend het korenblauw,
alles in een harmonieus klimaat.
Daartussen papavers in kardinaal rood,
de wind laat ze zachtjes wiegen,
dit beeld, het mag niet vervliegen,
mijn bewondering zo eindeloos groot.
Als stilaan mijn hart de rust weer vindt,
nog jubelend van de aantrekkingskracht
met ogen twinkelend van alle pracht
besef ik, ik ben een zondagskind.
L.S. Tot mijn verbazing zie ik dat de mooie afbeelding van de korenbloemen en klaprozen hier niet meer staat. Ik was zo blij dat het gelukt was! Ik hoop dat u hem er weer bij wilt zetten. Verder vind ik de beoordeling bij mijn gedicht heel mooi! Een vriendelijke groet van Corry.*
L.S. Mijn welgemeende exuses, ik meende dat op mijn toegevoegde afbeeldingen geen copy rechten verbonden waren. Ik heb ook gedichten die over een schilder gaat of ook de afbeelding bij een gedicht hoort, het gedicht is dan zuiver op de afbeelding (schilderij) gemaakt! Mag dat dan wel? Ik hoop het! Op Facebook gebruik ik zulke afbeeldingen ook en heb er nooit een klacht over gehad!
Een vriendelijke groet van Corry Broer.*
zo mooi corry. ook mooie foto. wat zal het toch mooi xijn als we eeuwig van de korenbloemen en de rode papavers kunnen genieten. liefs hoor corry.