Ze kon haar geluk niet op
haar leven was vol verwachtingen
‘n lieve man en twee kinderen
vulden haar leven, haar
derde kindje diende zich aan.
Ze wist toen nog niet dat
haar leven snel veranderen zou.
Haar belevenis klink zo verwart,
toen haar kindje werd geboren
ging alles razend snel vreselijk mis,
ze raasde door een tunnel
naar een schitterend helder licht
Kleurrijke bloemen geurden zoet
omringd door een zachte warme gloed.
Stond ze daar in dat zuivere helder licht,
‘t doorscheen haar hele zijn
niets kon ze meer voor God verbergen.
Een zachte lieve stem sprak tot haar
en dat ze terug moest gaan
naar allen die haar beminden.
Door de tunnel weer naar b’neen,
Ze opende haar ogen en zag daar
allen die zij lief had, om haar heen.
En de baby lag naast haar lief
mooi en kerngezond.
Ze wilde graag iedereen vertellen,
haar verhaal over de tunnel en ‘t licht.
‘t Ging minder eenvoudig dan ze had
verwacht en gedacht.
Alleen Jezus geloofde haar verhaal,
hij was er immers bij.
Maar als ze haar vrienden of familie
vertelde hoe het was gegaan,
luisterde men aandachtig dan
ging men heen en lieten haar alleen.
Zij huilde nacht na nacht, voelt zich
verdrietig, eenzaam onbegrepen.
Nu heeft ze haar leven gevuld met
werken, altijd ergens mee bezig zijn
in en buiten haar gezin.
Ze heeft de tunnel en het licht verstopt
op een plekje heel diep in haar hart.
Steeds vaker werd haar rust verstoord
en kreeg ze moeite met ‘d aardse dingen.
Ze vond ze niet belangrijk meer, maar
Jezus hield haar staande, keer op keer.
(BDE ervaringen)