Laats dacht ik er nog aan: Waarom het leven de
mensen met een schoon hart elke keer hard treft.
Ik zocht de redenen er naar, dit is wat ik er van maakte:
Namelijk: Het leven geeft hun gewoon geen kans om
gelukkig te zijn, want zij maken behalve hun eigen verdriet,
het vedriet van anderen hun eigen.
En behalve hun eigen leed, maken ze het leed van
anderen hun eigen. Ja, zelfs de tranen die vallen van de
ogen van iemand aan de andere kant van de wereld raakt hen.
Maar ik dacht uiteindelijk: Misschien is het iets moois dat zij zo
meevoelen met andere mensen die ze niet kennen, misschien
schuilt er een grote liefde achter:
Ja, ik weet het wel zeker: Het is iets goeds.