Diamanten tranen vielen van mijn ogen,
ik moest huilen al wilde ik het niet.
Waarom ik moest huilen: Zomaar om
niets, moet er per se een reden zijn waarom
iemand gaat huilen? Nee dus. Wacht even:
Huil jij nu ook? Om niets? Heb je heimwee
net alsi ik naar verre oorden, naar woestijnen,
naar bergen, naar tropische oerwouden?
En nu stil: Misschien hoor je mu huilen.
En als je me hoort: Vergeef me dan,
als ik jou ook liet huilen.