Het is ochtend en een dichter ontwaakt. Het eerste
wat hij doet is kijken naar een schilderij dat aan
zijn muur hangt. Het is de kopie van een schilderij
van Whistler:’The white girl’. Hij staart er een poos
naar en vergeet de tijd.
Daarna drinkt hij wat thee en komt tot zichzelf.
En hij denkt bij zichzelf: ‘Dit wordt een goede dag.’
Daarna gaat hij naar buiten: Even naar de supermarkt
voor het eten voor vanavond. Buiten sneeuwt het.
‘Mooi’ denkt hij, ‘de straten zo wit.’ ‘Hij pakt wat sneeuw
van de grond, en laat het door zijn handen wegglijden.
Eenmaal thuis begint hij aan een gedicht: ‘Parelwit
was haar liefde…’ Hij maakt het af en verbergt het
in een laatje. Nu denkt hij: ‘Is het tijd om te eten.’
Het wordt voor hem een zorgeloze nacht en hij slaapt
heel diep, om weer een dag aan te kunnen.