In me is het net een woestijn,
ik heb dorst, maar er is geen water.
Mijn innerlijk verscheurd, en kapot.
Probeer aan dingen te denken die
mij hoop geven, soms met
vergeefse moeite.
Ergens aan de andere kant van
de wereld, wachten mij nieuwe
avonteren, misschien, laten we daarop hopen.
Soms is een gebaar al veelzeggend,
dat het moet ophouden met de ellende,
en dat je verder wil met je leven.
Met hoop en moed, kracht en daadkracht,
zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen.
Maar bovenal met hoop.