Alles lijkt op jou in deze stad,
voel me zo nu zo eenzaam zonder jou…
Er was eens een tijd toen alles anders was,
toen jij bij me was.
Toen ik bereid was je mijn leven te geven,
zonder enige reden dan dat je bij me was.
Nu zit eenzaam hier te huilen zonder jou,
zonder jou… Was jij maar bij me.
Staar soms uit van de raam, naar de tram die
rijdt en mensen die lopen… Echt alles lijkt op
jou in deze stad, waar ik ook loop, denk ik
aan jou, met mijn ogen vol tranen.