In het bos rennen reeën,
ze zijn toch zo schattig,
het zijn net baby’s.
De vacht van een knopnok:
heel mooi met vlekken.
Als ik naar een foto ervan
lang genoeg kijk, duik ik
naar het verleden: Naar
mijn jeugd. Moet ook soms
aan mijn broertje denken,
die is pas acht en heel lief.
En dan de ogen van een ree:
Net zwarte parels, toch zo mooi!