Mij ontroert het toch zo,
het Turkse wijsje,
sluipt naar mij binnen,
waardoor mijn hart toch
zo loom erdoor wordt,
waar men zich ook
bevindt, hoe ver men
ook ver van het land
zit te dwalen, het
blijft zich steeds in
jou herhalen, al zijn
er jaren overheen
gegaan; moet soms
zelfs schreien,
als ik het wijsje hoor,
mijn hart gaat toch
zo tekeer, zit dan in
een roes en droom…