Een beetje aarde brandde,
als werd het verbrand door
de hitte van de zon zelf,
een meisje raakt het- hoe
verbazingwekkend ook- aan,
zie hoe haar handen gewoon
er nog steeds op staan,
net als handen onder een kin,
niets anders verlangend,
we nemen deze figuur,
en dan een andere,
we werpen er een licht op,
zo begrijpen wij hoe ze
zich weten te overleven,
wij hoeven alleen te lachen,
en volledig te accepteren,
wat het onze ogen deze
aanschouwing aanbiedt.