In mijn hart, diepe woede opgekropt,
gaat naar buiten als ik huil en huil,
ja huil om nog een verloren dag!
Sleurde de wind mij maar mee,
naar oorden, nooit verkend,
naar oceanen aan de oever,
naar plekken met grotten
waar ik kan mediteren om het
dagelijkse leed te gaan vergeten