Het gevoel dat iedereen je op de huid zit,
dat is paranoia,
Het gevoel dat ieder moment je wereld
kan instorten dat is paranoia,
Het gevoel dat niemand je begrijpt of
wil begrijpen, dat is paranoia,
‘Laat me toch met rust’: schreeuwde hij,op
straat tegen onbekenden,die hem eens ernstig
opnamen,‘wat moeten jullie van mij!’, ‘laat mij
godverdomme met rust!’, ‘ik wil niks te maken
met jullie hebben!’ ‘Het enige wat ik wil is rust!’
Zo onrustig als hij was, probeerde hij alles
te relativeren, wat hij zich betrok en hem
ongeduldig maakte, hij was een mens als
ieder ander, die gelukkig wilde zijn, zonder angst.