Van alle verzamelingen spaar ik het liefst verloren herinneringen. Kwijtgeraakt door degene die ze maakte, die op een zekere dag mijn gedachten vingen. Er was een tijdje dat ze allemaal los in m’n kamer hingen. Maar, ertussen zitten soms best vreemde dingen. Het leek me beter om ze, iets minder in het zicht, samen tot een boek te binden. Aan het herhaaldelijk verzoek tot uitlenen kan ik niet beginnen. Als iemand ze verliest, zullen ze net gered, alsnog voor eeuwig de vergetelheid binnendringen. Eenmaal verloren weet je niet meer wat je zoekt. Dat maakt herinneringen haast onmogelijk terug te vinden. Het zijn daarom zolang het lukt ze te bewaren mijn kostbaarste bezittingen.
Melden